ஒளியை இரவல் வாங்கும்
இரவுப் பெண் நீயே!
வெள்ளிச் சுடரே...
நீ யாரைக் கண்டு
உருகித் தேய்கிறாய்
என்பதை எனக்கு மட்டும்
சொல்லடி...
அவள்
உன் போல்...
என் மனதிற்கு
ஒளியூட்டும்
தேய்தலறியா
பெளர்ணமி
வெளிர் நிலவாய்
நினைவுகளோடு
விளையாடும்
என்னவள் தானென்று.
-
முத்தத்தின் சத்தம் உலகில் ஓய்திடினும் எந்தன் மனதோடு ஓயவில்லை... அதன் ஈரம் உதட்டோடு காய்ந்திடினும் எந்தன் மனதோடு காயவில்லை... உணர்வுகளால் ... -
முகம் முழுதும் வீசுதடி... உந்தன், வெட்கம் எனும் பூங்காற்று! பிறப்பிடம் தெரியாமல் தோற்றதடி... எந்தன், பார்வை எனுங் கீற்று! -
விழியால், சுவாசக் காற்றல், விரலால், உள்ள உணர்வால் எனைத் தீண்டிப் பார்த்தாய் பயனேதும் இல்லை யென்று சற்று விலகியே போனாய்... பெண்ணே நின் தீண்டல... -
கொஞ்சி கொஞ்சி என்னிடம் பேசுவாய்... மிருதுவாய் வருடி கன்னத்தை கிள்ளுவாய்... தோள் சாய்ந்து எண்ணங்கள் பகிர்வாய்... என்னில் சாய்ந்து வெட்கமும் உ... -
எப்படி தான் வரவழைத்தாய்? என்னை, நீ செல்லும் பாதையெல்லாம்... தோழிகளிடம் பேசும் போதும், தங்கையோடு விளையாடும் போதும், தாய்மடி சாயும் போதும... -
கடற்கரை மணலிலும், காய்ந்த மரத்திலும், தேர்வு காகிதத்திலும், பச்சை இலைகளிலும், ஓடும் நீரிலும், வெந்நிற சுவற்றிலும், உலவும் காற்றிலும், உந்தன்... -
மனத்திலும் குணத்திலும் மென்மை கொண்ட மேன்மையான மல்லிகையே ஏனடி மலர்ந்தாய்? என்னவள் விழிக்கும் காலம் இன்னும் வரவில்லையே, ஏனடி மலர்ந்தாய்? அவள் ... -
கண்களின் ஓரம் மிதமான குளிரும்; முகம் முழுதும் தெரித்து ஓடும் மீதமான வெட்கமும்; ஒன்றாகக் கிடைத்தால் இதமான இரவில்... நிந்தன் நினைவும், எந்தன் ... -
பல நாட்கள் வற்றிய சோற்றை உண்டே களைத்துவிட்டேன்... வெண் தயிர் கொண்டு, பழைய சோறு குழைத்து, ஊறுகாய் தொட்டு தரும், பிடி சோறு போதுமே.... அமிழ்து ...
Copyright © கவிக்குடில் குமரன்
0 பின்னூட்டங்கள்:
கருத்துரையிடுக