skip to main
|
skip to sidebar
கவிக்குடில் குமரன்
~ வினோத்குமார் கோபால் கவிதைகள் ~
கனவு
உன் மனம் உனையறியாமல்
உறக்கத்தில் களவு போகும்!
உடலைவிட்டு உயிர் பிரித்து
நினைவுகளோடு ஓடிப்போகும்!
வேற்றுலகம் சென்று சேர்ந்து
நினைவுகள் யாவும்
மேடை போடும்!
இவையாவும் கனவுகளாய்
நீ காணக்கூடும்!
2 பின்னூட்டங்கள்:
காயத்ரி
சொன்னது…
தங்கள் கவிதை மிகவும் அருமை!
வளர்க தங்கள் திறன்!
5 அக்டோபர், 2007 அன்று PM 3:06
Nithi...
சொன்னது…
தங்கள் கவிதை மிகவும் அருமை!
வளர்க தங்கள் திறன்!
31 டிசம்பர், 2007 அன்று AM 9:44
கருத்துரையிடுக
புதிய இடுகை
பழைய இடுகைகள்
முகப்பு
இதற்கு குழுசேர்:
கருத்துரைகளை இடு (Atom)
பட்டியல்
►
2024
(4)
►
மார்ச்
(4)
►
2022
(5)
►
அக்டோபர்
(4)
►
ஜனவரி
(1)
►
2020
(1)
►
ஏப்ரல்
(1)
►
2018
(1)
►
நவம்பர்
(1)
►
2014
(2)
►
ஏப்ரல்
(2)
►
2013
(19)
►
டிசம்பர்
(4)
►
ஆகஸ்ட்
(5)
►
ஜூலை
(7)
►
மே
(1)
►
ஜனவரி
(2)
►
2012
(4)
►
மார்ச்
(1)
►
பிப்ரவரி
(2)
►
ஜனவரி
(1)
►
2011
(53)
►
நவம்பர்
(2)
►
செப்டம்பர்
(3)
►
ஆகஸ்ட்
(5)
►
ஜூலை
(6)
►
ஜூன்
(3)
►
மே
(8)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(5)
►
பிப்ரவரி
(9)
►
ஜனவரி
(7)
►
2010
(43)
►
டிசம்பர்
(4)
►
நவம்பர்
(6)
►
அக்டோபர்
(4)
►
செப்டம்பர்
(3)
►
ஆகஸ்ட்
(2)
►
ஜூலை
(1)
►
ஜூன்
(4)
►
மே
(1)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(8)
►
பிப்ரவரி
(2)
►
ஜனவரி
(3)
►
2009
(19)
►
டிசம்பர்
(2)
►
நவம்பர்
(1)
►
அக்டோபர்
(1)
►
செப்டம்பர்
(1)
►
ஆகஸ்ட்
(2)
►
ஜூன்
(3)
►
மே
(3)
►
ஏப்ரல்
(2)
►
பிப்ரவரி
(3)
►
ஜனவரி
(1)
►
2008
(36)
►
நவம்பர்
(1)
►
அக்டோபர்
(1)
►
செப்டம்பர்
(1)
►
ஆகஸ்ட்
(4)
►
ஜூலை
(2)
►
ஜூன்
(7)
►
மே
(2)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(4)
►
பிப்ரவரி
(5)
►
ஜனவரி
(4)
▼
2007
(150)
►
டிசம்பர்
(13)
►
நவம்பர்
(1)
▼
அக்டோபர்
(7)
ஊமை
கனவு
கண்ணீர்
உயிர்
மருதாணி
குழந்தை
முதல் கவிதை
►
செப்டம்பர்
(6)
►
ஆகஸ்ட்
(2)
►
ஜூலை
(3)
►
ஜூன்
(3)
►
மே
(10)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(60)
►
பிப்ரவரி
(40)
உயிரிசை
ஒரு வாய் கொண்டு ஈருயிர் பகிர்ந்து உண்ணும் ஈரைந்து மாத உறவுக்கு ஈடு இணை இவ்வுலகில் எவறேனும் கண்ட துண்டோ கருத்த அறை அதனில் தாயவள் உடல் உரிஞ்...
தொப்புள் கொடி
மெல்லிய காற்றின் அசைவில் நின்று நாட்டியம் காணா முதலுறவு காட்டிய தொப்புள் கொடிதனை தாயிடம் தானம் பெற்று தன் யாக்கைத் திருகி உயிரளித்த முதல் ...
பூ முகம்
காந்தள் பூவின், இரு விரல்கள் பிரிந்து... குவளைப் பூவில், மலர்ந்தது கண்டேன்... மாலை கதிரவன் மத்தியில் இருக்கும், காந்தள் மலராய் நின் முகம் கண...
காலங்களில் அவள்...
புதியதோர் உலகை உனை கொண்டு காண கிடைத்த அழும் குரலால் எனை அழைக்கும் பெண்ணே... இவ்வுலகிற்கு இது தான் உந்தன் முதற் காலம்... அழு குரல் மறந்து ம...
எத்தனை அழகு?
சன்னதியில் பெற்ற, குங்குமத்தை கையில் ஏந்தி, நெற்றியில் இட்டு, கோவிலைச் சுற்றி வந்து, கடவுளை காணும்... செய்கை அழகு! கோவிலைச் சுற்றி, நடக்கு...
அரங்கேற்றம்
ஆழிக்கரை பருமணலின், உட்புகும் அலை நீரே... அங்கேயே சில நேரம், நகராது வாசம் செய்தால்... என்னவளின்... பாதச் சுவடுகளின், அழகியல் அரங்கேற்றம், அங...
ஆனந்தம் ஆரம்பம்
குவளை மலரில், நீர் வடிவது போல், கலங்கம் படராத, முக வாயில் வழிந்த, எச்சில் உமிழ் நீரை, கண்கொள்வதும் ஆனந்தமே... பேசுதல் அறியாத, பேசுதலும் தெரி...
ஓரக் கண்ணால்...
ஓரக் கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டு என்னைக் கடந்து செல்லும் பொழுது உன்னுடனே வந்துவிடுகிறது என் மனது... இனியும் என்னைக் கடந்து செல்லும் பொழுது ஓரக...
அழகியலின் விதி மீறல்
வர்ணனை கொடுக்க... நிலவை அழைத்தேன், நீரை அழைத்தேன்... மானை அழைத்தேன், மீனை அழைத்தேன்… தேனை அழைத்தேன், தேவதைகளை அழைத்தேன்… அவள...
முத்தம்
வெளிச்சம் இல்லா, இதழ்களுக்கு இடையில், சத்தம் மட்டுமே, சக்கரவர்த்தி... அங்கே, அவளும் நானும் மெழுகுவர்த்தி...
நண்பர்கள்
Copyright ©
கவிக்குடில் குமரன்
Blogger Theme
by
BloggerThemes
&
Chethstudios
Design by
Metalab
2 பின்னூட்டங்கள்:
தங்கள் கவிதை மிகவும் அருமை!
வளர்க தங்கள் திறன்!
தங்கள் கவிதை மிகவும் அருமை!
வளர்க தங்கள் திறன்!
கருத்துரையிடுக