skip to main
|
skip to sidebar
கவிக்குடில் குமரன்
~ வினோத்குமார் கோபால் கவிதைகள் ~
5
எந்நாளும் இரவாக...
நின் கூந்தலின்
வாடை நுகர்ந்தே
இரவினில் பாதி போனதடி
நின் விழியில்
இதழ் வருடி
மீதியும் பகலாய் ஆனதடி
நிலவாய் நானிருந்தால்
சூரியனை சிறையிட்டு
விடியலையும் இரவாக்கி
உன் வசப்பட்டு இருப்பேனடி
புதிய இடுகைகள்
பழைய இடுகைகள்
முகப்பு
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)
பட்டியல்
►
2024
(4)
►
மார்ச்
(4)
►
2022
(5)
►
அக்டோபர்
(4)
►
ஜனவரி
(1)
►
2020
(1)
►
ஏப்ரல்
(1)
►
2018
(1)
►
நவம்பர்
(1)
►
2014
(2)
►
ஏப்ரல்
(2)
►
2013
(19)
►
டிசம்பர்
(4)
►
ஆகஸ்ட்
(5)
►
ஜூலை
(7)
►
மே
(1)
►
ஜனவரி
(2)
►
2012
(4)
►
மார்ச்
(1)
►
பிப்ரவரி
(2)
►
ஜனவரி
(1)
►
2011
(53)
►
நவம்பர்
(2)
►
செப்டம்பர்
(3)
►
ஆகஸ்ட்
(5)
►
ஜூலை
(6)
►
ஜூன்
(3)
►
மே
(8)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(5)
►
பிப்ரவரி
(9)
►
ஜனவரி
(7)
►
2010
(43)
►
டிசம்பர்
(4)
►
நவம்பர்
(6)
►
அக்டோபர்
(4)
►
செப்டம்பர்
(3)
►
ஆகஸ்ட்
(2)
►
ஜூலை
(1)
►
ஜூன்
(4)
►
மே
(1)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(8)
►
பிப்ரவரி
(2)
►
ஜனவரி
(3)
▼
2009
(19)
►
டிசம்பர்
(2)
►
நவம்பர்
(1)
►
அக்டோபர்
(1)
►
செப்டம்பர்
(1)
►
ஆகஸ்ட்
(2)
►
ஜூன்
(3)
►
மே
(3)
►
ஏப்ரல்
(2)
►
பிப்ரவரி
(3)
▼
ஜனவரி
(1)
எந்நாளும் இரவாக...
►
2008
(36)
►
நவம்பர்
(1)
►
அக்டோபர்
(1)
►
செப்டம்பர்
(1)
►
ஆகஸ்ட்
(4)
►
ஜூலை
(2)
►
ஜூன்
(7)
►
மே
(2)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(4)
►
பிப்ரவரி
(5)
►
ஜனவரி
(4)
►
2007
(150)
►
டிசம்பர்
(13)
►
நவம்பர்
(1)
►
அக்டோபர்
(7)
►
செப்டம்பர்
(6)
►
ஆகஸ்ட்
(2)
►
ஜூலை
(3)
►
ஜூன்
(3)
►
மே
(10)
►
ஏப்ரல்
(5)
►
மார்ச்
(60)
►
பிப்ரவரி
(40)
கண் தானம்
உன்னை பற்றிய எனது கவிதைகள், எத்தனை காலம் வாழும், என்று... எனக்குத் தெரியவில்லை! பெண்ணே... ஆனால்... உன் கண்கள் பேசும், கவிதைகள் யாவும், பல நூ...
அழகியலின் விதி மீறல்
வர்ணனை கொடுக்க... நிலவை அழைத்தேன், நீரை அழைத்தேன்... மானை அழைத்தேன், மீனை அழைத்தேன்… தேனை அழைத்தேன், தேவதைகளை அழைத்தேன்… அவள...
ஆடை
இடையினில் முளைத்து, மேலும் கீழுமாய் அலையாடி... அங்கங்களின் மேல், அழகாய் ஆனந்தமாய் இழையோடும்... ஆடை என்னும், நூலிழைக் கயவர்களுடன் தான், நித்...
மாய வினை!
யான் யாக்கை யாதென்று, யான் கூறாது, யாவரும் அறிந்திருக்க, யான் செய்வது, யாதென்று இயம்புவாய்! யான் என்று ஏதுமில்லை… யாக்கை என்பது பொய்மை நிலை...
மை விழிப் பாதை
வாகனங்கள் கடக்கும் பாதையல்ல... நின் விழியுந்துதலால்... எப்பொழுதும் என் உதடுகளும், அவ்வப்பொழுது என் விரல்களும், கவித்துவத்தோடு கடக்கும்......
நான் பிழை...
ஆண்: நான் பிழை... உன் மெய் எனும், உண்மையில் சிறு பிழை... நீ மழலை... என் மீது விரலால், தவழும் மழலை... பெண்: வார்த்தை மழையினில், எனை நனைத்தது...
கதைப்போமா
காதுகள் அறியும், மொழியன்றி... கண்களும் அறியும், மொழியதனில்... கைகளே கவிபாடும், கவித்துவத்தை... கதைப்போமா... கதைப்போமா...
இனிதான் இனிதாய்...
இனிதான் இனிதாய்... இரவினில் இதழ்கள் இசைப்பதும் இனிதாய்! இனிதான் இனிதாய்... இமையில் இமை இமைப்பதும் இனிதாய்! இசைந்து இசைந்து இல்லில்,...
பொய்மையும் வாய்மையிடத்து
பிழை நீங்கி, பிறந்திருந்தால்… பிறர் தயை நாடாது, பிழைத்திருப்பேன்… என்ற… பிதற்றல்கள் யாவும்… பொய்மையே!
அரங்கேற்றம்
ஆழிக்கரை பருமணலின், உட்புகும் அலை நீரே... அங்கேயே சில நேரம், நகராது வாசம் செய்தால்... என்னவளின்... பாதச் சுவடுகளின், அழகியல் அரங்கேற்றம், அங...
நண்பர்கள்
Copyright ©
கவிக்குடில் குமரன்
Blogger Theme
by
BloggerThemes
&
Chethstudios
Design by
Metalab