கவிக்குடில் குமரன்

பிழை நீங்கி,

பிறந்திருந்தால்…

பிறர் தயை நாடாது,

பிழைத்திருப்பேன்…

என்ற…

பிதற்றல்கள் யாவும்…

பொய்மையே!

யான் யாக்கை யாதென்று,

யான் கூறாது,

யாவரும் அறிந்திருக்க,

யான் செய்வது,

யாதென்று இயம்புவாய்!

யான் என்று ஏதுமில்லை…

யாக்கை என்பது பொய்மை நிலை…

யார் யாது செய்வதென்பதை,

யாரும் அறியாதிருப்பதே,

யாவருக்கும் அவன் விதித்த,

மாய வினை!

காதுகள் அறியும்,

மொழியன்றி...

கண்களும் அறியும்,

மொழியதனில்...

கைகளே கவிபாடும்,

கவித்துவத்தை...

கதைப்போமா...

இன்னல்களின் இனிமையும் நீ,

இன்பத்தில் இழிப்பதுவும் நீ,

இமைகளின் இயற்றலும் நீ,

இமைகள் இழப்பதுவும் நீ,

இவன் இதுவென இயம்புவதும் நீயே...

கவிதையாய் கரையும் கண்ணீரே!

பட்டியல்