பட்டம்

விடியலின் வேகத்தை
உன்னை நினைகையில்
உணர்கிறேன்...

பறக்கும் பட்டத்தின்
வாலைப் போலத்
துடிக்கிறேன்...

உன்னைத் தொடும்
ஆசையில் தான்
இந்த நடுநிசி இரவிலும்
எந்தன் மனதைப்
பட்டமாக்கிப் பறக்கிறேன்

சேரும் நேரம் வருவதற்குள்
சிரித்து வளர்ந்த நீயோ
இருளண்டித் தேய்கிறாய் நிலவே

நீ தேய்ந்து கொண்டே
மனமிளிரும் தங்கத்தை
உரசிப் பார்ப்பதேன் கண்ணே

பூக்களின் வெற்றி

பச்சை பச்சையாய்
வெடித்து நீட்டி
விரல்களாய்
முளைத்து நிற்கும்
செடியின் துணையே
கிளையே
உனைத் தழுவியே
நின் சிகரம் ஏறி
முகம் காட்டிச்
சிரிக்கும்
மலரும் தருணம் தான்
பூக்களின் வெற்றியோ

புல்லாங்குழல்

உயிர் பிரிந்தும்
நீ மட்டும்
உயிர் வாழ்கிறாய்
இசையாய்

வளர்ந்த பின்பு தான்
பேதையாகிறாய்
உன் பேச்சுக்களில்
நான் மயங்குவது
ஏனோ?

இசைக்கு உயிர் தரும்
மூங்கில் வார்த்த
குயிலின் இனி குரலுக்கு
இணையாய் ஓசை எழுப்பும்
புல்லாங்குழலே...

ஊழியன்

இளஞ்சிவப்பு மண்
புழுதிப் புகைவிட்டு
தழலெறியும் நேரம்,
நெருப்பின் தலைமகன்
தலைச் சுழி நோக்கும்காலம்...

காலணிகளுக்கு இன்று
என் நிழலொடு உறவில்லை
கால்களே நேரிடையாய்
நிழலை முத்தமிட்டுத்
தொடர்கிறது...

கருத்த மேனியனை
எந்தன் பாட்டுடைத் தலைவனை
உப்பு நீர் வார்க்கச் செய்யும்
வேந்தனவன் சூரியனே
உன்னைப் போற்றும்
பெரியவனே
இந்த கருத்த மேனியனே
பாடுபடும் ஊழியனே...

பிறந்தநாள்

வருடத்தின் ஒரு நாள்
நீ கடக்கும் மைல் கல்
உன் பிறந்தநாள்

வாழ்க்கையை
கடத்திவிட்டதாய் எண்ணி
இந்த ஒரு நாள் மட்டும்
இனம் புரியாத
ஒரு இன்பத்தை ஏற்கிறாய்
உனக்கு ஒன்று தெரியாது
நீ செல்லும் பாதை
உன் இறப்பை நோக்கித் தான்
என்று...