பதிக்கும் பாதத்தை
உள்ளிழுத்து உறவாடும்
சீர்மிகு மணலொடு
ஆர்பரிக்கும் கரையோரம்
தென்னந் தோலை
போர்த்தி யுடுத்தி
மூங்கில் கால்களை
துணையெனக் கொண்டு
அமர்ந்து நிற்கும்
குடில் கோபுர
சிறு கோவிலின்
உயிர்ச் சிற்பங்கள்
வெளி நின்று
நகைப்பது காண்
-
முத்தத்தின் சத்தம் உலகில் ஓய்திடினும் எந்தன் மனதோடு ஓயவில்லை... அதன் ஈரம் உதட்டோடு காய்ந்திடினும் எந்தன் மனதோடு காயவில்லை... உணர்வுகளால் ... -
வீசிய குளிர் காற்று செவியோடு கவி பேசிபோன தேநீரோடைக் குளிர் நீரை சலனமின்றி மொட்டெடுத்து மகிழ்ந்தேனே என்னுள் உனைத் திணித்து நனைந்தேனே...
-
என் காதுகளின் ஓரமாய் குளிர் காற்று வீசுதடி நீ விடும் மூச்சுக் காற்று காற்றோடு கலப்பதனால்.
-
உன்னை பற்றிய எனது கவிதைகள், எத்தனை காலம் வாழும், என்று... எனக்குத் தெரியவில்லை! பெண்ணே... ஆனால்... உன் கண்கள் பேசும், கவிதைகள் யாவும், பல நூ... -
இதழ் விரியா மலர் போல, விரல்கள் குவிந்த இரு கைகளையும்... மெளனமும் மொழியும் அரியா, அழு குரல் அறிவிப்பையும்... எங்கும் காணா அழகை குவித்த, களங...
Copyright © கவிக்குடில் குமரன்
2 பின்னூட்டங்கள்:
superb .... sweet lik u
ur tamil is vey nice friend
கருத்துரையிடுக