ஒளியை இரவல் வாங்கும்
இரவுப் பெண் நீயே!
வெள்ளிச் சுடரே...
நீ யாரைக் கண்டு
உருகித் தேய்கிறாய்
என்பதை எனக்கு மட்டும்
சொல்லடி...
அவள்
உன் போல்...
என் மனதிற்கு
ஒளியூட்டும்
தேய்தலறியா
பெளர்ணமி
வெளிர் நிலவாய்
நினைவுகளோடு
விளையாடும்
என்னவள் தானென்று.
-
முத்தத்தின் சத்தம் உலகில் ஓய்திடினும் எந்தன் மனதோடு ஓயவில்லை... அதன் ஈரம் உதட்டோடு காய்ந்திடினும் எந்தன் மனதோடு காயவில்லை... உணர்வுகளால் ... -
வீசிய குளிர் காற்று செவியோடு கவி பேசிபோன தேநீரோடைக் குளிர் நீரை சலனமின்றி மொட்டெடுத்து மகிழ்ந்தேனே என்னுள் உனைத் திணித்து நனைந்தேனே...
-
என் காதுகளின் ஓரமாய் குளிர் காற்று வீசுதடி நீ விடும் மூச்சுக் காற்று காற்றோடு கலப்பதனால்.
-
உன்னை பற்றிய எனது கவிதைகள், எத்தனை காலம் வாழும், என்று... எனக்குத் தெரியவில்லை! பெண்ணே... ஆனால்... உன் கண்கள் பேசும், கவிதைகள் யாவும், பல நூ... -
இதழ் விரியா மலர் போல, விரல்கள் குவிந்த இரு கைகளையும்... மெளனமும் மொழியும் அரியா, அழு குரல் அறிவிப்பையும்... எங்கும் காணா அழகை குவித்த, களங...
Copyright © கவிக்குடில் குமரன்
0 பின்னூட்டங்கள்:
கருத்துரையிடுக