மனதோடு வேர்விட்ட துயரம்
மரமாய் வளர்ந்து விழியோரம்
மரக்கிளை இலை யமர்ந்த
நிறமற்ற பனித் துளியாய்
கண்ணீர் வார்க்கும் தருணம்
மழையெனும் என் தோழன்
தொங்கற் நீர் தெரிப்பதற்குள்
விண் வேய்ந்த கூரையகற்றி
உப்பு நீரோடு உறவாடுவான்
-
முத்தத்தின் சத்தம் உலகில் ஓய்திடினும் எந்தன் மனதோடு ஓயவில்லை... அதன் ஈரம் உதட்டோடு காய்ந்திடினும் எந்தன் மனதோடு காயவில்லை... உணர்வுகளால் ... -
வீசிய குளிர் காற்று செவியோடு கவி பேசிபோன தேநீரோடைக் குளிர் நீரை சலனமின்றி மொட்டெடுத்து மகிழ்ந்தேனே என்னுள் உனைத் திணித்து நனைந்தேனே...
-
என் காதுகளின் ஓரமாய் குளிர் காற்று வீசுதடி நீ விடும் மூச்சுக் காற்று காற்றோடு கலப்பதனால்.
-
உன்னை பற்றிய எனது கவிதைகள், எத்தனை காலம் வாழும், என்று... எனக்குத் தெரியவில்லை! பெண்ணே... ஆனால்... உன் கண்கள் பேசும், கவிதைகள் யாவும், பல நூ... -
இதழ் விரியா மலர் போல, விரல்கள் குவிந்த இரு கைகளையும்... மெளனமும் மொழியும் அரியா, அழு குரல் அறிவிப்பையும்... எங்கும் காணா அழகை குவித்த, களங...
Copyright © கவிக்குடில் குமரன்
3 பின்னூட்டங்கள்:
Mazhayil nanaivathu inbam... ungal kavithaiyai padipathu perinbam.... alagana varigaluku sonthamana ungaluku ... valthukal...
நன்றி அர்னிதா!!!
உங்கள் அழகான வர்ணனையை கேட்பதும் இன்பம் தான்
மிகவும் அழகிய கவிதை!பாராட்டுக்கள்!
கருத்துரையிடுக